Test wysiłkowy, czyli elektrokardiograficzna próba wysiłkowa to badanie pozwalające ocenić zmiany zapisu EKG w trakcie zwiększającego się wysiłku fizycznego. Wzrost zapotrzebowania serca i organizmu na tlen prowadzi do zwiększenia przepływu krwi przez naczynia wieńcowe. U osób z miażdżycą, wadami naczyń, czy ograniczeniem drożności tętnic wieńcowych, w trakcie wysiłku nie ma możliwości pokrycia zapotrzebowania na tlen drogą zwiększonego przepływu, co przyczynia się do rozwoju niedokrwienia. Można je wykryć monitorując zapis EKG. Jednoczesna ocena zmienności ciśnienia krwi, tętna, odniesienie wielu obiektywnie stwierdzanych zmian do samopoczucia pacjenta pozwala na rozpoznanie choroby serca.
Testy wysiłkowe pozwalają na bezpieczną i powtarzalną ocenę wydolności wysiłkowej osób uprawiających sport oraz pozwalają ocenić ryzyko wiążące się czasem z uprawianiem sportu. Są odzwierciedleniem wydolności krążenia u pacjentów, u których planowane jest prowadzenie rehabilitacji medycznej, czy przeprowadzenie obciążającego leczenia.
Badania te stosowane są również w diagnostyce chorób samego mięśnia serca. Zwiększenie przepływu krwi nawet przez prawidłowe tętnice wieńcowe nie pokrywa zapotrzebowania uszkodzonego przez różne czynniki mięśnia. Dochodzi wtedy do określonych zmian zapisu EKG, ciśnienia i tętna, które ułatwiają rozpoznanie.
Badania te są stosowane między innymi w:
- diagnostyce przyczyn bólów w klatce piersiowej,
- diagnostyce zmian w EKG spoczynkowym określanych jako „niespecyficzne”,
- ocenie zaawansowania choroby niedokrwiennej serca,
- ocenie skuteczności jej leczenia.
O wykonaniu badania w każdym wypadku decyduje lekarz je prowadzący. Istnieją określone przeciwwskazania do jego przeprowadzenia, które czasem są trudne do wychwycenia przez lekarza kierującego.